Smalec domowy ze starej kuchni

Delikatnie aromatyczny, rozpływający się na języku smalec domowy to kulinarne dziedzictwo starej polskiej kuchni. Przepis ten powraca do łask, chwytając za serce swoją prostotą i niezapomnianym smakiem. Drobne kawałki boczku, szczypiorek, cebula i jabłko, to tajniki tego bogatego, sycącego smaru, który idealnie komponuje się z chrupiącą, piekarniczą bułką. Któż mógłby oprzeć się tej tradycyjnej polskiej przekąsce, będącej podstawą wielu domowych posiłków? Smalec domowy ze starej kuchni to esencja staropolskiego przysmaku, który pokolenia Polaków uwielbiają i który nadal pozostaje nieodzownym elementem naszej kuchni. Dzięki temu przepisowi, możemy cieszyć się domowym smalcem bez konserwantów czy sztucznych dodatków.

Składniki:

• 1,5 kg świeżego boczku
• 1 kg boczku wędzonego (nie za chudy)
• 1 kg słoniny
• 700 g cebuli (ja daje więcej, ale podaje ilość umiarkowaną)
• 3 duże zmiażdżone ząbki czosnku
• sól i pieprz świeżo mielony
• 2 większe winne jabłka

Smalec domowy ze starej kuchni – jak zrobić?

1. 
   1.
   Boczek, słoninę, jabłka i cebulę pokroić w dość drobną kostkę, smażyć najpierw części bardziej tłuste, tak aby się tłuszcz wytopił.
2. 
   2.
   Później dokładać chude, jak się mięsko ładnie zrumieni wyjąć je łyżką cedzakową, a do tłuszczu na patelni wrzucić cebulę i na przemian jabłka. Jeszcze chwile przysmażać, cebula ma się zrumienić a jabłka powinny oddać cały swój smak smalczykowi, czyli na wygląd zmniejszyć swoją objętość (jabłek nie wyrzucamy, są jednym ze składników tego smalcu), na samym końcu dodać przeciśnięty czosnek. W czasie smażenia w miarę potrzeby dodawać soli i pieprzu.
3. 
   3.
   Wszystko wymieszać w większym garnku i porozlewać w miseczki.
4. 
   4.
   Pozostawić do zastygnięcia, najlepiej na całą noc na zimnym parapecie lub w lodówce.
5. 
   5.
   Smacznego 🙂

Smalec domowy ze starej kuchni – dodatkowe informacje

Przy smażeniu należy pilnować, aby skwarki za bardzo się nie przypiekły. Powinny się wytopić i lekko zrumienić. Jeśli zostawimy je za długo na ogniu, po wystygnięciu będą twarde jak kamyki, chyba że takie lubimy 🙂