Ser solankowy: co to?
Ser solankowy pochodzi od słynnej greckiej fety, która znana była już w starożytności. Technologia jej produkcji rozprzestrzeniła się w innych zakątkach Europy, dając początek wielu podobnym wyrobom. Tak jak wskazuje nazwa, sery solankowe wytwarza się z użyciem solanki, która doskonale je konserwuje, nadając im przy tym charakterystyczny smak. Nabiał tego rodzaju produkowany jest z mleka krowiego bądź mieszanki koziego i owczego, tak jak tradycyjna feta. Po pasteryzacji do mleka dodaje się podpuszczkę oraz bakterie jogurtowe. Po odlaniu serwatki oddzielone skrzepy są prasowane, nacierane solą i odstawiane do dojrzewania. Na koniec przemywa się je solanką i ponownie pozostawia do leżakowania. W ten sposób powstaje biały, słony ser w prostokątnych bloczkach.
Ser solankowy można zrobić także samodzielnie w domu. Obok mleka i bakterii jogurtowych jego niezbędnym składnikiem jest także podpuszczka, czyli enzym umożliwiający wytrącanie się skrzepów. Surowiec ten jest trudno dostępny stacjonarnie, lecz można za kilkanaście złotych zamówić go przez internet.
Sery solankowe dostępne w większości supermarketów to najczęściej produkty wzorowane na fecie. Zgodnie z zarządzeniem Unii Europejskiej od kilkunastu lat pod tą nazwą można sprzedawać jedynie nabiał wytwarzany w Grecji. Aby obejść ten zapis, producenci nadają swoim wyrobom inne nazwy – ser sałatkowy, typu feta lub typu greckiego. Od oryginalnej fety odróżnia je nie tylko nazwa, ale także surowiec – mleko owcze zastępuje się w nich łatwiej dostępnym mlekiem krowim.
Sery solankowe zawierają przede wszystkim białko i tłuszcze, które stanowią po kilkanaście procent ich masy. Stanowią źródło wapnia, fosforu, witamin z grupy B, sodu oraz selenu.
Rodzaje serów solankowych
Sery solankowe to nie tylko śródziemnomorska feta oraz jej odpowiedniki, ale także inne, regionalne wyroby mleczarskie. Wśród nich wymienić można bułgarski ser szopski bazujący na kozim lub owczym mleku. Jest on niezbędnym składnikiem sałatki szopskiej podawanej jako zakąska do rakiji. Podobnym produktem jest albański djath – w wersji lope krowi, a dele – kozi. Do białych serów solankowych zalicza się także gruziński sulguni, serbski syr, turecki beyaz peynir czy egipski domiati.
Nie wszystkich regionalnych serów solankowych musimy szukać daleko. Nasz kraj może pochwalić się przecież tradycyjną podhalańską bryndzą. Klasyfikuje się ją jako ser miękki solankowy wytwarzany z mleka owczego. W odróżnieniu od fety nie prasuje się jej w kostki, lecz sprzedaje w postaci pasty. Swoje wersje bryndzy mają również takie kraje jak Ukraina, Słowacja czy Serbia.
W sklepach niekiedy możemy znaleźć także ser solankowy wędzony. Najczęściej wyrabia się go z tłustego twarogu z mleka krowiego wędzonego naturalnym dymem drzewnym. Nabiał tego typu różni od zwykłego białego sera nie tylko smakiem i aromatem, lecz także konsystencją. Jest bardziej zwarty i nie rozpada się, dlatego można kroić go w plastry i np. kłaść na kanapki.
Przepisy z serem solankowym
Ser solankowy ma wyrazisty smak, dlatego możemy być pewni, że żadne danie z jego dodatkiem nie będzie mdłe. W jakich przepisach sery tego typu sprawdzą się najlepiej? Sałatka z selerem, wędzonym serem i łososiem to lekkie i zdrowe danie, które przygotujemy w kilka chwil. Żeby zmniejszyć zawartość tłuszczu, brzuszki z łososia możemy zamienić na filet.
Jeżeli masz ochotę na niebanalną, ale szybką przekąskę, wypróbuj serowo – łososiowe kulki w orzechowej otoczce. Można zaserwować je również jako przystawkę na imprezie. Omlet z jarmużem i serem solankowym jest idealną propozycją dla miłośników wytrawnych śniadań. W smaku przypomina włoską frittatę. Wytrawne placki z wędzonym serem i jarmużem sprawdzą się jako postny, lecz sycący obiad. Podajemy je z sosem czosnkowym przygotowanym na bazie jogurtu.